Maak kennis met Elyne Kamanzi, Maatschappelijk werker bij Bruss’help al meer dan 3 jaar. "Een plek vinden voor iemand en weten dat die persoon zich kan uitrusten en heropbouwen, is mijn grootste voldoening. Ondanks de moeilijkheden en het gebrek aan middelen geeft dit gevoel zin aan mijn werk en motiveert het me om door te gaan.".

Wat was je traject voordat je bij Bruss'help kwam?

Ik heb altijd mensen willen begeleiden en helpen, en dat heeft me vanzelf naar de studie maatschappelijk werk geleid. Mijn eerste baan was bij Talita, een opvanghuis voor vrouwen, met of zonder kinderen, die hun woning zijn kwijtgeraakt door huiselijk of intrafamiliaal geweld, een uithuiszetting uit een ongezonde woning, schulden... Ze krijgen daar begeleiding op verschillende levensdomeinen, of het nu gaat om participatie en integratie, de opvoeding van hun kinderen, het volgen van een opleiding of het vinden van werk en een eigen inkomen. De begeleiding is ook gericht op persoonlijke ontwikkeling, groepsdynamiek en het ontwikkelen van sociale vaardigheden, vandaar dat er binnen Talita ook een sterke focus ligt op gemeenschapswerk.

Deze ervaring gaf me een goed inzicht in de realiteit op het terrein en liet me intensief samenwerken met de bewoners. Ik was verantwoordelijk voor de intakegesprekken en sociale anamneses om hun situatie beter te begrijpen en hen optimaal te begeleiden. Dit werk heeft me enorm veel geleerd en was erg motiverend, omdat ik de concrete impact van sociale begeleiding kon zien. Toch ben ik moeder van een zoontje, en de werkuren waren moeilijk te combineren met mijn gezinsleven.

Bij Bruss’help vond ik een evenwicht: ik blijf actief in de sector, maar in een andere rol. Hier werken we als tweedelijnsdienst en ondersteunen we onze partners. Mijn werk bestaat uit het oriënteren van mensen, het vinden van huisvestingsoplossingen en het helpen van mensen om van de straat af te komen. Het sociale aspect blijft dus centraal staan, maar met een andere benadering.

Wat zijn jouw taken bij Bruss’help?

Ik werk binnen de oriëntatiecel van Bruss’help en onze taak is om partners te begeleiden bij het vinden van huisvestingsoplossingen voor hun begunstigden. Mijn eerste reflex ’s ochtends is het uitvoeren van de dagelijkse monitoring van beschikbare plaatsen in opvanghuizen en noodcentra. Op basis daarvan verspreiden we deze informatie binnen de sector om het oriëntatieproces voor mensen die een onderdak zoeken te vergemakkelijken. We coördineren ook de doorverwijzing van Oekraïense vluchtelingen met tijdelijke bescherming naar geschikte opvangcentra.

Een van de grootste uitdagingen in dit werk – en in de hele sector – is het tekort aan beschikbare plaatsen. Dat dwingt ons soms om moeilijke keuzes te maken: we komen regelmatig samen als team om de meest complexe situaties te analyseren en na te denken over verbeteringen om de behoeften van mensen zo goed mogelijk te beantwoorden. We doen ook terreinbezoeken aan opvanghuizen en opvangcentra om de structuren waarnaar we doorverwijzen beter te leren kennen. Dit helpt ons om gerichter advies te geven en een band op te bouwen met de teams ter plaatse.

Daarnaast werk ik aan een project om het overzicht van beschikbare plaatsen dynamischer te maken, met een real-time updatesysteem. Het doel is om partners een actueel beeld te geven van de beschikbaarheid zonder dat ze systematisch via ons moeten passeren. Dit is een complex project dat tijd vraagt, maar het kan veel voordelen opleveren.

Mijn werk is voortdurend in ontwikkeling, en dankzij de opleidingen die Bruss’help aanbiedt, krijg ik de kans om mijn inzicht in de problematieken van de sector te verdiepen en nieuwe oplossingen te verkennen om de begeleiding en oriëntatie van mensen te verbeteren. Ik heb nog veel te leren en te verfijnen, maar deze uitdagingen motiveren me elke dag om me verder in te zetten en steeds beter afgestemde oplossingen te vinden voor de sector.

Wat boeit je het meest in je werk?

Een plek vinden voor iemand en weten dat die persoon zich kan uitrusten en heropbouwen, is mijn grootste voldoening. Ondanks de moeilijkheden en het gebrek aan middelen geeft dit gevoel zin aan mijn werk en motiveert het me om door te gaan.

Bovendien heb ik het geluk te werken binnen een geëngageerd en solidair team. Hoewel we verschillende taken hebben, delen we allemaal hetzelfde doel: dakloosheid bestrijden en de best mogelijke oplossingen zoeken. Werken in een warme en samenwerkende omgeving is een echte drijfveer in mijn dagelijkse werk.

Heb je een memorabele anekdote die je met ons wilt delen?

Er zijn er veel… Onlangs organiseerden we een Spaanse avond met het hele team: een leuke gelegenheid om samen een gezellige tijd door te brengen. Iedereen bracht een specialiteit mee en kon zo iets van zijn of haar cultuur en kookkunsten delen. Ik hou erg van koken en wilde er zeker van zijn dat mijn collega’s mijn runder-samosa’s in de beste omstandigheden konden proeven. Dus verraste ik iedereen door mijn airfryer mee naar kantoor te brengen! Zo konden mijn collega’s genieten van heerlijk warme en knapperige samosa’s… ze vielen erg in de smaak!

Afdrukken E-mailadres

• Vorige
• Volgende